توو این راهی که میرفتی،یکی پشت سرت جا موند
خودش قبل تو تنها بود،بازم بعد تو تنها موند
با هر قدم که برداشتی،یه سال از عمر من کم شد
یه دیوونه که پیش تو،واسه یک عمر آدم شد
شاید این اشتباه بوده،که دنیامو بهت دادم
نفهمیدم یهو چی شد؛که از چشم تو افتادم
شاید خاطره های ما،میون هر نُت و سازه
که هر آهنگی گوش میدم،منو یاد تو میندازه
یه ساله گوشه ی خونه،با عکسای تو درگیرم
دیگه خسته شدم اما،یه ساله که نمی میرم
۲۹/۹/۹۴
رضا معظمی
توو این راهی که میرفتی،یکی پشت سرت جا موند///تو این راهی که میرفتی خیلی نسبت به ادامه ی خط پرته.مثلا بهتر بود گفته میشد تو که رفتی نمیدونی یا خیلی چیزای دیگه که معنی بده. خودش قبل تو تنها بود،بازم بعد تو تنها موند///فک میکنم اگه گفته بود تنها شد بهتر بود.خودش هم برای شروع خط خوب نیست.حشوه.خیلی هم تکراریه ایده با هر قدم که برداشتی،یه سال از عمر من کم شد///وزن نیم مصرع اول مشکل داره.باید بخونیم قددددم که برداشتی که این ایراده.سوای مشکل وزن بد نبود این خط برای خلق یه اتفاق تو نیم بند دوم. یه دیوونه که پیش تو،واسه یک عمر آدم شد///آدم و دیوونه در مقابل هم قرار گرفتنشون زیبایی نداره.دیوونه و عاقل مقابل همن.آوردن آدم در کنار حوا یا یه چیز مرتبط تر میتونه زیبا کنه کار رو.یک عمر رو هم شخصا نمیپسندم.واسه همیشه بهتر بود اگر من بودم این کارو انجام میدادم که البته سلیقه ی منه. شاید این اشتباه بوده،که دنیامو بهت دادم نفهمیدم یهو چی شد؛که از چشم تو افتادم///بجز سلامت چیز خاصی نداره این بند.ولی پیشنهاد میدم که جای دو نیم بند تغییر کنه.اینطوری یه اتفاق کمرنگ میوفته لااقل. شاید خاطره های ما،میون هر نُت و سازه///فضای کار اصلا مناسب با نت و ساز نیست.این واژه ها خیلی پرتن برای این کار که هر آهنگی گوش میدم،منو یاد تو میندازه///خوب بوده یه دورانی این اتفاق.خیلی دستمالیه یه ساله گوشه ی خونه،با عکسای تو درگیرم دیگه خسته شدم اما،یه ساله که نمی میرم///درگیری با عکس تکراریه.ده ساله رفتی و نمیمیرم که کار معروفه حسین غیاثیه. در مجموع کار اتفاق خاصی نداشت تنها نکته ی مثبتش این بود زبان خوبی برای اجرا شدن داشت که با کمی تمرین و مطالعه بیشتر و بیشتر وقت گذاشتن برای اثر نویسنده این اثر میتونه کارای خوبی رو در آینده خلق کنه آرزوی موفقیت برای شما
سپینود پهلوانی
سلام دوست گرامی ترانتون رو خوندم کار کار روان و ساده ایه متاسفانه نوآوری چندانی نداشت اما ترانه ی سالمی بود از لحاظ ساختار ادبی و چند تا نکته جزئی تو بعضی بندها به ذهنم میرسه با هر قدم که برداشتی یه سال از عمر من کم شد یه هجا کمه تو مصراع اول.یه مقدار وزنو دچار اشکال میکنه یه دیوونه که پیش تو واسه یک عمر آدم شد دیوونه ها هم آدمن!عاقل نیستن فقط.دوست نداشتم این تعبیرو.کاش جور دیگری بیانش میکردید شاید خاطره های ما میون هر نُت و سازه که هر آهنگی گوش میدم منو یاد تو میندازه بند قشنگیه.فقط دوست داشتم مصراع دوم یه مقدار قویتر یا شاید متفاوت تر بیان میشد.زیباتر از این هم میتونستید بنویسیدش سعی کنید قافیه های جدید بیشتر تو کارتون داشته باشید تصاویر جدید و زیبا بیشتر بسازید.اگر تصویر زیبایی تو ذهنتون بود به بهترین شکل ممکن بیاریدش رو کاغذ در کل باید کارتون امضای خودتونو داشته باشه.کلمه به کلمش مال خودتون باشه فکر خودتون باشه ببخشید اگر جسارت کردم موفق باشید
