فـ ـا صـ ـلـ ـه

یکی نیست بگه این همه فاصله
تقاص کدوم اشتباه منه
تو آیین من بی کسی رسم بود
شاید خواستن تو گناه منه

من هرقدر که سمت تو راهی شدم
از این فاصله ذره ای کم نشد
به جز گریه های شبونه دیگه
از این قصه چیزی نصیبم نشد

نه راهی منو میرسونه به تو
نه راهی دارم واسه برگشتنم
خدایا یه راهی جلو پام بزار
که دارم به بیراهه ها میزنم

اگه فاصله بین دستای ما
به اندازه ی یک جهانم بشه
نمیزارم از عشق و احساس من
به چشمای تو ذره ای کم بشه

ببین آسمون رو سر ما دوتاست
ما زیر یه سقفیم، همین کافیه
به اینکه جهان خونه ی ما شده
به هم خونگیمون، دلم راضیه