آلودگیه شهر ما از آدمای (ashenas)

یه روزی دوس دارن تورو یه عمری میشی ناشناس

به هیشکی دل نبند آخه، همه میزارنو میرن

همه رفیقه نیمه ران، یه عمره که بدی دیدن

خیاله هیچکی این روزا نمیرسه به آرزوش

پایانه سختیا نشد روزای بیخیالو خوش

چه وانموده سختیه بگم که حال من خوبه

چه سخته اینکه خواسته هام واسه همیشه سرکوبه

بهارشم تو پاییزه ، یه سالی که جهنمه

جونم گرفت ازم ولی ، میخواد نشون بده کمه

پر از دروغه گوشه من ،منم دروغ میگم بهت

از آدمو شکستمو یه روزی میشکونم دلت

سیاهه چشمه گریه هام، چشای رنگیتو دیدم

دلم که مرده وقتشه، منم بمیرمو برم

یه ریتمه شاد ندارمو ، میرقصی با خیاله خوش

تو مشته تو غرورته، من حرصامو دارم تو مشت

خودم رو هم نمیبینم ، به جز خودت کیو دیدی

یه گل همیشه رنگی نیس، یه روز میفهمی خشکیدی

تو هم میسوزی وقتی که ، یه دنیا رو آتیش زدی

تو خوبی هات زیاده و ، میخوای نشون بدی بدی

دل من هرچی رو کشید، باید بگیره نمره بیست

با دلخوری تمومه و با دلخوشی شروعی نیست

دروغو نارو عادیه، گوشم فقط زیادیه

سفید قشنگه وقتی که، تمومه شهر سیاهیه

چه زخمایی رو کندمو نشون دادم که جاش نموند

ولی تنم شکنجه شد، با دردایی که کم نبود

برای خنده هام زوده، منی که تقدیرو دیدم

یه عقده تو دلم دارم، به دنیا میریزم میرم

به حدی پرته این حواس، که دیده هام ندیده شد

نفهمیدم این آینه ها نشون داده نداشتمو

همه میگن دوستت دارم ولی بوی دروغ میدن

اگه بپرسی عاشقم؟ بازم بهت دروغ میگم