توهم
میگن دیوانه ام بیماریه سادیسم دارم
افکار نوع نگرش رئالیسم دارم
آخه من زیر دوش حمام شعر میگویم
من… هرچه بود و نیست از ایسم دارم
به بخار برخاسته از آهم قسم
که من به شب گریه هایت سجده میزنم
که من تشنه ی گفتن حقیقت هستم
باز می نویسم دوباره ضجه میزنم…باز مینویسم دوباره ضجه میزنم
وقتی بعد از سالها عبادت و بندگی
این همه شک و تردید و بازندگی
ای کاش که خوشبختی هم مثل مرگ حق بود
زندگی …بعد مرگ …دوباره زندگی
هیچوقت از مرگ نهراسیدم
با تو در کنارش میخندیدم
مرگ تنها واژه ی خلاصی از درد بود
من این واژه را هرشب در آغوش فشردم
من این واژه را هرشب در آغوش فشردم
امیر غفاری
سلام ترانه خوبی بود ولی من معشوق خیالی را بیشتر دوست داشتم موفق باشی کاکو
ناهید ملکی
سلام ترانه جالبی بود شروعش مخصوصا ادمو جذب میکنه مرسی
مجید صادقی
سلام حامد جان کارت رو خوندم به امید بهترین ها برای تو دوست خوبم
علی یاری
سلامد حامد جان سعی کردی خاص بنویسه و این خودش برگ برندس ولی با ویرایش این کار جا داره برای بهتر شدن موفق باشی دوست من
نيما سكوت
درود حامد جان ترانه خوبی بود افرین چند تا نکته بیماریه غلطه بنویسیم بیماری ٍ خه من زیر دوش حمام شعر میگویم شعر میگم بهتره چون دچار دوگانگی زبان شدی سجده میزنم غلطه سجده میکنم یا میبرم درسته ضجه و سجده خیلی قلفیه ضعیفیه "هیچوقت از مرگ نهراسیدم "شعر احمد شاملو باید توو گیومه میذاشتی برادر البته شاملو میگه هرگز از مرگ نهراسیده ام وزن ترانه هم مشکل زیاد داشت موفق باشی