درگیر گندمزار موهاتم
دوری ازم دنیام بد میشه
دستامو دست باد میدم که
هر لحظه از موهات رد میشه

لبریزه تخت از جای خالیتو
این خونه بی تو دائما سرده
به بالشت میشه حسادت کرد
شبها که موهاتو بغل کرده

وا می کنی موهاتو دور از من
حسرت توی دستام جا میشه
هربار طوفان میشه تو این شهر
وقتی که موهای تو وا میشه

از آینه از باد از بالش
از هرچی نزدیکت شه بیزارم
از اینکه زیبایی بی رحمت
دائم بهم ثابت شه بیزارم

می گیری از من نبض دنیامو
انقدر که جذابیت داری
آخر یه شب دنیات میشم تا
موهاتو به دستام بسپاری