کجای بازی ما اشتباه بود، که تو همبازی من نیستی دیگه/
تو گفتی عاشقم میمونی اما، چشات گفتن زبونت راس نمیگه/

مث آواره ای تنهای تنهام، به دوریت قلب من عادت نداره/
میون خاطراتت هی میگردم، نمیتونه دلم طاقت بیاره/

میدونی سخته هر روز و شبت رو، بگردی توی شهر کوچه به کوچه/
ولی آخر بفهمی که سرابه، ته این زندگی یه عمره پوچه/

کسی دلواپست نیست توی کوچه؛ کسی دلواپست نیس توی خونه/
نفهمیدم چه حالی دارم اما، نذاشتم هیشگی اسمت رو بخونه/

کجای بازی تو اشتباه بود، کجای بازی من اشتباهه؟/
تو گفتی عاشقم میمونی اما، یه عمره سهم قلبم اشک و آهه/

تو رو هر لحظه دیدم توی رویا، ولی ساکت شدم انگار ندیدم/
سراغت رو گرفتم شهر خندید؛ کسی هرگز نفهمید چی کشیدم/

کسی دلواپسم نیس توی کوچه ، کسی دلواپسم نیس توی خونه/
ته پوچی دنیا هم همینه، که هیچ کس پای حرفش نمیمونه/