بانو خانم

اشکاتو پاک کن این لحظه های آخر

این آسمون رو سر هر دومونه

هرجا برم کفتر جلد توام

دوباره پیدام میشه توی خونه

جاده دلش هوای گریه داره

بذار سفر با خنده هات شرو شه

بغض گلوت حکم خلاصه واسم

نذار دلم با بغضت روبرو شه

به پسرم بگو، بگو که باباش

رفته بجنگه غنیمت بیاره

چادر و روسری واسه خواهرت

واسه ی خونه امنیت بیاره

پشت سرم سوره ی یس بخون

دل بکن از وجودم آروم آروم

زخم زبون در و همسایه روت

یه وقت اثر نذاره بانو خانم

پشت سرم یه کاسه آب بریز که

قراره برگرده به خونه کولم

چفیه و ساعت مچی و پلاکم

دیگه یه تابوت پر استخونم

717

ترانه

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.

امیرعلی تاج @};-
۲۸ خرداد ۱۳۹۳ پسندبرای پاسخ دادن وارد شوید
مرسده (زهرا) عباس زاده به پسرم بگو که باباش = توی این مصرع فعل بگو باید دوبار تکرار بشه ، به پسرم بگو ، بگو که باباش ... اینجوری مشکل وزنیش حل میشه . توی بند آخر هم کولم با استخونم هم قافیه نیست. ولی مضمون زیبایی داشت. لایکی دوست عزیز :-) @};-
۲۵ خرداد ۱۳۹۳ پسندبرای پاسخ دادن وارد شوید
- محمد کمالی ممنون از نظرتون @};- @};- @};- @};- @};- با نظر اول تون موافقم و حتما ویرایش میکنم @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};-
  ۲۶ خرداد ۱۳۹۳ پسندبرای پاسخ دادن وارد شوید
مسعود وزیری خوب بود @};- @};-
۲۵ خرداد ۱۳۹۳ پسندبرای پاسخ دادن وارد شوید
سید ایمان پورحسینی درود :-) از مضمون خوشم اومد اما وزنت خیلی شناوره که :-) @};- @};- @};-
۲۴ خرداد ۱۳۹۳ پسندبرای پاسخ دادن وارد شوید

آکادمی ترانه