((بســـــــــــــــــــم الله الرحــــــــــــــــــــــــــــــمن الرحـــــــــــــــــــــــیم))

ســــــــــه شنبه ها فصل شروع درده

ســــــــــه شنبه ها یه زن دلش می گیره

تو ازدحام  آینه های  نشکن

یه زن شبیه من دلش می گیره

ســـــــــه شنبه ها میپیچه تو اتاقش

هوهوی بادو….بادو….بادوبارون

عصرســـــــــه شنبه رأس ساعت هفت

صدای ضجّه هاش میاد وبارون

نیستی ببینی بی تو دلواپسیم

حوصله ی دنیارو سرآورده

مثل زنی شدم که تو طایفه

جای پسر بازم دختر آورده

شدم یه تلویزیون اسقاطی که

هرچی نشون میده فقط برفکه

اگه عزیز من تو نیستی چرا

اوّل اسمت کفِ دستم حکه؟!

اگه عزیزمن تونیستی چرا

بی تو دلم دنیارو پس می زنه

هنوز به شوق عطر شال گردنت

نفس…نفس…نفس…نفس میزنه

حالم خرابه این روزا خرابه

یه پرچمِ دربه درم توی باد

تازگی از هرکجا که رد میشم

پشت سرم صدای پچ پچ میاد!

فرقی نداره بعدازاین چی میگن

خیالی نیس بذاربگن کم داره

مردای هیز تو خیابون بگن

این دختره چشاش جهنّم داره!

بذار بدونن که چرا اتاقم

ســـــــه شنبه ها بوی غزل می گیره

یک زنِ قدبلندِ‌ پالتو مشکی

سایه شو هرشب تو بغل می گیره

گاهی میشه با سایه ی رعدو برق

یه جنگلِ بزرگ و بی میوه کرد

یابا دروغ کوچیکی مثل جنگ

زنهای یک طایفه رو بیوه کرد

میشه به آتیش بکشم دنیارو

خیالی نیس بذاربگن بی جنبه س

بذار تمومِ  آدما بودنن

بدون تو هرروزِ من ســـــــه شنبه س

ســــــــــه شنبه ها شروع فصل درده

ســــــــــه شنبه ها  یه زن دلش می گیره

تو  ازدحام  آینه های  زخمی

یه زن شبیه من دلش می گیره

                                                                                                                                                                                                   ۱۳۹۱/۶/۲۳