قبل هر چی یه معذرت خواهی اساسی از خانم زهرا مرسده ( زهرا ) عباس زاده انجام بدم که علی رغم مشکل دار بودن وزن ترانه های اخیرم و توضیح ایشون من پافشاری بر درستی وزن کردمو کار درستی نبود ..واقعا عذر خواهی میکنم حق با شما بود…و یه تشکر هم از خانم غفوریان بابت اشاره به معیوب بودن وزن و رفع سو تفاهم .. ممنونم

پدرم ، همیشه حرفت حکمه
پیش تو سخت ترین هم سادس
اینقده کوه شدی پشتم که
دیگه خوردن به زمین هم سادس !

تا به هرم نفست دلگرمم
به بلای روزگار میخندم
خیر دنیای منو میدونی
من به دستات دخیل میبندم

هجم غصه های چندین ساله
با یه لبخند تو رنگ میبازه
واسه حفظ حرمتت تو خونه
زندگی همیشه نیشش بازه

من هنوز مثله قدیم دور ازتو
از سگ و سایه و شب میترسم !
روشنی بخش همه دنیامی
تو نباشی هر وجب میترسم

تو هنوز بُزُگترین الگومی
اخم تو قشنگترین تنبیهه
پدرم چشمو دلو دست تو
جانماز و قبله و تسبیحه

از سرو کول تو بالا رفتن
بهترین بازی عمر من بود
بهترین خاطره ی عمر تو
توی گوش من اذان گفتن بود

یادمه همیشه میگفتی که
معنیه درد وپدرمیفهمه
بار مسولیت بابا رو
مهره ی لق کمر میفهمه!

مادرا همیشه اشک میریزن
پدر اما غصه هاش مردونس
نصفه شب توو خلوتو تنهایی
پدر حتی گریه هاش مردونس

چقد حرفات به دردم خوردو
چقد از خودم جلو افتادم !
هر جا زندگی بهم سختی کرد
من فقط به یاد تو افتادم

من همیشه افتخار کردم که
اسم توهویت من میشه
بزا رک بگم که اسمت بابا
باعث ابهت من میشه