مرد خرداد ۲
دیدیش بگـــــــــــــــــــو تنهایی پوسیدم
گاهـــــــــــــــــــی کنه از اسم من یادی
دیدیش بگـــــــــــــــــــو این آذریه سرد
دیوونته ای مــــــــــــــــــــرد ِ خردادی
یادش بخــــــــــــــیر لبخند و سیگارش
روزی که دســــــــتم تووی دستش بود
حالا شـــــــــــــــــــــــبیه یه جنازم که
منتظـــــــــــــــــــــره قبر ِ و یه تابوت
میخـــــــــــــــــــــــندم اما حالم آشوبه
وقتی که خندش میشـــــــــــــه کابوسم
لعنت به مـــــــــــن که عین احمق ها
عکســـــــــــــــــــای رویاییشو میبوسم
هـــــــــــی با نگاه میگف که میخوادم
اما واســــــــــــــــــه رفتن مصمم بود
گاهــــــــــــــــی به این فک میکنم شاید
عشــــــــــــــــــــــقش اتوبانه جهنم بود
وقتی که ایمــــــــــــــانو گرف از من
جای خدا واســـــــــــــــــم خدایی کرد
هیچ وقت نفهمیدم چرا ؟ چــــــی شد ؟
احســـــــــــــــــاسمو کشتو جدایی کرد
احســــــــــــاس من مرده ولی خوبه
که مــــــــــــرد خردادیم یه مغروره
یادش بخـــــــــــــــیر که موقع رفتن
با خنده ای تلخ گف که مجــــــــبوره
………………………………………………………………..
دل نوشت : نمیدانم چرا بین همه ی نداشته هایم …
حسرت نداشتن تو هیچ وقت رهایم نمیکند !!!