ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺗﻢ
ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻧﻔﺲ
ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻛﻼﻡ
ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻟﺤﻆﻪ ی ﺧﻮﺷﻲ
ﻛﻪ ﻣﻮﻧﺪﻩ ﻫﻤﺮاﻩ ﭼﺸﺎﻡ
ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻟﺤﻆﻪ ﻫﺎﻱ ﺧﻮﺏ
ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻟﺤﻆﻪ ﻫﺎﻱ ﺑﺪ
ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺩﻟﻢ
ﻛﻪ ﻣﻴﮕﺬﺭﻩ اﺯ ﺭﻭ ﻟﺒﺎﻡ
ﺑﻪ ﻳﺎﺩ اﻭﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ
ﻛﻨﺎﺭﺕ اﻡ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻ
ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺭﻭﺯ ﻫﺎﻱ ﺧﻮﺷﻲ
ﻛﻪ بوﺩﻡ ﻫﻤﺮاﻩ ﺷﻤﺎ
ﺑﻐﻞ ﺑﻐﻞ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎ
ﻛﻨﺎﺭ اﻳﻦ ﻗﻠﺐ ﺳﻴﺎﻩ
ﺑﻐﻞ ﺑﻐﻞ ﺧﺎﻃﺮﻩ اﻱ
ﻛﻪ ﻣﻮﻧﺪﻩ ﺗﻮ ﻳﺎﺩ ﻧﮕﺎﻩ
ﻛﻨﺎﺭ ﻋﻜﺲ ﻫﺎﻱ ﺗﻮ اﻡ
ﻳﻜﻢ ﺑﻬﻢ ﻧﻔﺲ ﺑﺪﻩ
ﻛﻨﺎﺭ ﻗﺎﺏ ﻋﻜﺴﺘﻢ
ﻳﻜﻢ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﺪﻩ
ﻳﻪ ﻋﻤﺮ ﻣﻦ ﻣﻨﺘﻆﺮﻡ
ﻳﻪ ﻋﻤﺮﻩ ﺩﻟﮕﻴﺮ ﭼﺸﺎﻡ
ﻋﻤﺮ ﺗﻮﻱ اﻳﻦ ﻗﻔﺲ
ﻏﺰﻝ ﻣﻴﺨﻮﻧﻪ ﺭﻭ ﻟﺒﺎﻡ
ﺑﻪ ﻳﺎﺩ, ﻳﺎﺩ ﻫﺎﻱ ﺧﻮﺏ/ﺑﻪ ﻳﺎﺩ, ﻳﺎﺩ ﻫﺎﻱ ﻣﺎ
ﺑﻪ ﻳﺎﺩ, ﻳﺎﺩ ﻫﺎﻱ ﺗﻮ/ﻣﻦ ﻣﻴﻤﻮﻧﻢ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ
شیلا عادل
درود اولین نکته این که بسیار لذت بردم از این که احساسِ ترانه ی شما صادقانست، و اما از این ترانتون و ترانه های دیگه ی شما که مطالعه کردم واضح هست که مفاهیم رو ترجیح میدید ساده بیان کنین، این مسئله از دید من یک مزیت و یک ایراد داره، مزیت مسلم این مسئله درک آسان از طرف مخاطب هست که درصدی از مخاطب پسندی به همین مسئله وابسته هست و قطعا اهمیت خودش رو هم داره، ولی اعتقاد من همیشه بر این بوده که مخاطب پسندی همه چیز نیست، و اما ایرادی که داره؛ نظر شخصی من این هست که زمانی روی چیزی تامل میکنیم که ما رو به کندوکاو دعوت کنه ، و زمانی که شما مفاهیم رو در حد اعتدال در عمق ترانه بیان کنین به خودی خود خواننده رو دعوت می کنید به دقت بیشتر در ترانتون. حالا این مسئله باقی میمونه که این دو رو ( مزیت و ایراد رو ) در دو کفه ی ترازو بزاریم و به اعتقاد من این ایراد کمی سنگینی می کنه و شاید عمیق بودن ترانه ارزش بیشتری داشته باشه. این یک نکته دو نکته دوم هم: در بعضی جاها قافیه رعایت نشده، دو بند اول رو هم قافیه کردید، که البته برای مثال چشم و لب قافیه نیستند (البته من خودم این مسئله رو گاهی وقتا بدون این که متوجه بشم رعایت نمیکنم)، و این قاعده ی گرفتن قافیه از بند قبل رو فقط در دو بند اول تکرار کردید و بعد دوباره قافیه های جداگانه دارید، البته بعضی از ترانه سرایان ما اعتقاد دارن چنین گریز هایی می شه زد در ترانه نویسی ولی من به شخصه با این نظر مخالفم و به نظرم باید روی قاعده ی خاصی پیش برید. و موارد دیگه ی ایراد در قافیه، حالا شما، نفس نگاه (بده ردیف هست)، چشم و لب،... قسمت آخرهم اصلا قافیه ندارین دوست من. و در این قسمت: ﺑﻪ ﻳﺎﺩ اﻭﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﻛﻨﺎﺭﺕ اﻡ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺭﻭﺯ ﻫﺎﻱ ﺧﻮﺷﻲ ﻛﻪ بوﺩﻡ ﻫﻤﺮاﻩ ﺷﻤﺎ این که لحن شما صمیمی هست و این جا "شما" رو به کار بردین، فضا رو سرد میکنه، و در ضمن قافیه هم نمیشن. و در قسمت "به یاد روزهای خوشی" بهتر هست "به یاد روزای خوشی" و یا "به یاد روزهای خوش" باشه. که البته برای مثال به همراه ملودی این مشکل وزن رو میشه تصحیح کرد ولی به قول یکی از استادان ادب، "قرار نیست آهنگ روی ترانه ی ما معجزه کند!" این قمست ﻳﻪ ﻋﻤﺮ ﻣﻦ ﻣﻨﺘﻆﺮﻡ ﻳﻪ ﻋﻤﺮﻩ ﺩﻟﮕﻴﺮ ﭼﺸﺎﻡ ﻋﻤﺮ ﺗﻮﻱ اﻳﻦ ﻗﻔﺲ ﻏﺰﻝ ﻣﻴﺨﻮﻧﻪ ﺭﻭ ﻟﺒﺎﻡ فکر میکنم یک "یه" در عمر توی این قفس کم هست و یا اینکه بنویسیم : عمریه توی این قفس. یکم بهم نگاه بده، کمی از نظر بیان منظورتون مشکل داره. اگر به منظور درخواست توجه و به من نگاه کن باشد. و البته همه ی این ها رو نوشتم تا برسم به این مسئله، به نظر من شما مفاهیم صادقانه و معصومانه ای در ترانه و در سرشتتون برای سراییدن دارین، این رو از روی این ترانه به تنهایی نمی گم ،تمام کارهاتون رو مطالعه کردم، به اعتقاد من اگر روی قواعد ترانه نویسی، به ویژه مبحث وزن، ردیف و قافیه، که دیدم در گارکاه ترانه جناب شمس و خانوم غلامی بسیار کامل و عالی توضیحش رو داده بودن، بیشتر کار کنین، و در کنار نگه داشتن این مفاهیم ساده و پاک بازی، عمق گرایی و مفهوم گرایی رو هم به کارتون اضافه کنید خالق ترانه های زیباتر از این هم خواهید بود. و در نهایت، سپاس
امین بهاری زاده
@};- @};- @};- @};- @};-
علی اصغر شریفی
باید به بحث قافیه بیشتر بپردازید در کل دوست داشتم ترانتون رو. @};- :-)
مجید صادقی
سلام حسين جان كار با احساسي بود قافيه رو بيشتر دقت كن دوست من
پگاه دهقاني
خوب بود لايكيد @};- @};- @};-