چقدر شاعرانه ست فضا بین ما ، توی این سیاهی کنارم بشین
شب آخر زندگی منه ، یه امشب بیا عاشق هم بشیم

نترس از صدای هوهوی باد ، سرتو روی شونه ی من بذار
تو این لحظه های پر از دلهره ، همه خاطراتت رو یادم بیار

نمیخوام که با فکر بی هم شدن ، از احساسی که بین ماست کم کنی
یه چیزی بگو عشقم حرفی بزن ، میخوام با صدات رو به قبلم کنی

تو چشمای خیست نگاه میکنم ، آره گریه کن این شب آخره
ولی مطمئن باش از امشب به بعد ، یکی هست که از تو تنها تره

نذار بعد من توی این آینه ، به جز عکس تو چیزی پیدا بشه
خدایا همینو بر آورده کن ، یه کاری کن امشب یلدا بشه

نمیاد صدایی دیگه از دلم ، خونه مملو از حس بارون شده
خودت رو رها کن تو آغوش من ، ببین نبض من چقدر آروم شده

دارم میرم اینجور نگاهم نکن ، گلایه کن از روزگار حسود
بدون بی گناه بود احساس من ، از اول یکی بو یکی نبود …