وقتی پرنده پر کشید
هوا هوای ِ خون بود
صیاد ِ جوجه ها باز
بی خواب ِ آشیون بود
وقتی صدای ِ آخر
بغضی توی گلوم بود
اوج ِ ترانه هایم
فریاد ِ ناتموم بود
پرپر نزن پرنده
در آسمون ِ تردید
صیاد جوجه هاتُ
از آشیونه دزدید
توو این هوای ِ مسموم
نفس کشیدن سخته
ببین که سایه ی ِ صیاد
هنوز پای ِ درخته
رو سَرشاخه ی ِ امّید
پرنده باور نداره
خدا به این آسمونت
بگو که بارون بباره
پرپر نزن پرنده
در آسمون ِ تردید
صیاد جوجه هاتُ
از آشیونه دزدید…
وحید شعبانی
پرپر نزن پرنده در آسمون ِ تردید صیاد جوجه هاتُ از آشیونه دزدید… مرسی عباس آقا.
مجید صادقی
سلام عباس جان ترانه خوبی بود بعضی جاهاش رو من نتونستم روون بخونم ببخشید داداش
احمد احمدی
جسارت منو ببخشید یکم مشکل وزنی احساس کردم
آزاده ربانی
سلام ..ترانه تون زیبا والبته غمگین بود ..به استثای یکی دوجای خیلی مختصر که نیاز به ویرایش داره که متناسب با وزن و ازهمگونگی آهنگ خارج نشه..بسیار قوی از جهت تاثیر و ابلاغ مفهوم ذهنتون عمل کردید .آفرین. @};- @};- @};- =D>
صادق شيخي
@};- =D>
امین بهاری زاده
سلام کار زیبایی بود. @};- @};- @};-
احمداکملی
زیبا بود دوست من مضمونتو تصویر سازیتو دوس داشتم خیلی خوب بود فقط توی مصرع ببین که سایه ی ِ صیاد هنوز پای ِ درخته اینجه اگه که رو حذف کنی بهتر خونده میشه جاری باشی @};- @};-
عسل پوریونس
@};- @};-
