اومدم مثل ِ یه پیچک ِ نور
تو مسیر ِ دلت جون بگیرم
مثل ِ بارون تا دم ِ صبح
تو کویر ِ نگاهت بمیرم
ولی از بد ِ حادثه پاییز
اسم ِ شب ِ باغِتُ پرسید
تا که از سادگی گفتی
رگ ِ خوابتُ آسون دزدید
سَرزده از کوچه های ِ شب
مژده ی ِ تقدیر ِ من رسید
کنار ِ پنجره آرزوهام
غربتُ آخر به جون خرید
نگو از فاصله نگو بارون
حسرت ِ آواز ِ پرنده ست
تو جنگ ِ باد و پنجره ها
دست ِ آخر کی برنده ست
اومدم مثل ِ ترانه ی ِ عشق
به باغ ِ سبزت سَر بزنم
تو سایه سار ِ خاطره هات
به خیال ِ خودم پَر بزنم
ولی از بخت ِ بدم دل ِ باد
کلاغارو خبر کرد
به افتخار ِ فاصله ها
گل ِ سُرخ ِ عشقُ
پرپر کرد
نگو از خاطره نگو از عشق
غزلی از جنس ِ دروغه
باغبون ِ پرنده ها
مترسکی بی فروغه