تو خودت دلُ شِکُندی ، با طنینِ عاشقونس
بی خبر رفتی بدونم ، دوریت شدِ بهونــس
***
قطره قطره نم نم اومد ، بارشِ بارون تنـــدی
رویِ قلبِ زخم خورده ، نمکِ شوری سپردی
***
با نبودت صبر کردم ، صبر از صبـرم نوا کرد
یاد دادمش صبوری ، کاخی از غم ها بنا کرد
***
این همه نامهربونی ، از زبون تو شنیـــــــــــدم
سالها رو دوشِ دردم ، حرف خوب از تو ندیدم
***
گفتی الانم یه بچّه ، می رسه دیدار خشمت
با ترنم سکوتم ، سبز شد دیوارِ چشمــــت
***
فاصله افتاده جانا ، دلت آسایش نـــــــــــــداره
می کشی این دل به سختی ، گلت فرمایش نداره
***
وقتی تو کویت رسیدم ، قطع کردی ارتباطـــــت
موندم بی کس تو شهرت ، صفر کردی انظباطت
***
آیا این هم شدِ حلّی ، زندگی کردن چه جورِ
سالها روتُ ندیدم ، ردّ ِ پایم لبِ گـــــــــورِ
***
جاسم ثعلبی (حسّانی) ۱۰/۰۶/۱۳۹۱