خودم یه تکیه گاهم
سکوتم از رضایت نیست
همیشه مخفی بود دردم
تمام عمر شکست بالم
ولی بازم صعود کردم
نمی ذارم که با حرفات
بریزی خون رویامو
نیازی نیست به لطف تو
می سازم تنها دنیامو
خودم مرهمه زخمامم
خودم درمون دردامم
خودم برای این تلخی
که بی مرزه سرانجامم
رسیدیم به ته قصه
تو مجبوری ازم رد شی
من یه دریای آشوبم
نمیتونی جلوم سد شی
منو نترسون از رفتن
یا که سر شه بی تو روزام
من از تنهایی باکم نیست
یه عمره پیش تو تنهام
خودم مرهمه زخمامم
خودم درمون دردامم
خودم برای این تلخی
که بی مرزه سرانجامم
مجید صادقی
سلام ترمه عزيز زيبا بود كارت مرسي
poya rohi
با آییدین صبور موافق نیستم. چون شاعر به آشوبش اعتراف داره و اگر این آشوب رو اعتراف نمیکرد جای انتقاد وجود داشت.... من یه دریای آشوبم نمیتونی جلوم سد شی
سید ایمان پورحسینی
درود بر شما... کار خوبی بود البته واژه ی (صعود) کمی برای جائی که استفاده شده سنگینه موفق باشید @};- @};- @};-
صادق شيخي
خوب بود..به آكادمي خوش اومدين..موفق باشيد. @};-
فریبا رستگار
@};- @};- @};- @};- @};-
علی حمیدی
=D> @};- =D> @};- =D> @};-