فکرِ مرگ
فکرِ مرگ
فکرِ مرگی ساده داری ,خسته ای ازین مسیرت
تنبلی رفته توو جونت ,توو روحِ خسته و پیرت
مثِ تنبلیِ وقتِ ,رفتن از پلِ هوایی
مثِ مرگِ شکری که, حل میشه توو تنِ چایی
خودتو دور نبین از مرگ ,که روزی صد دفه مُردی
تو که طعمشو میدونی ,غذای شکستو خوردی
غریب و نزدیکه عینِ ,چشمای خسته توو مترو
یخ و بیمزه ئه مثلِ ,طنزای سردِ رادیو
بیا بیرون از توو این فکر ,که نیازی نیس به مردن
تو با این فکرا یه مرده ,که بهش جونو سپردن
مثلِ یه سپرده ی بانک ,که صاحابش زده اونو
که با این کارش اساسن , معنی میکنه جنونو
با تو ام هی!باز توو فکری؟بالا میندازی شونِه تو؟
خسته ای؟بمن چه اصلن, برو پس بده جونِتو
مهدی کامرانی