واسه کی شعر بخونم؟

وقتی ستاره سر می ده ترانه های بی کسی
وقتی که آسمون شده یه سفره از دلواپسی

وقتی که من تنها شدم دنیا برام شده قفس
وقتی که حتیّ تو سینم جا نمی گیره یه نفس

وقتی با هر یه نفس صداش می پیچه تو گوشم
وقتی از دوری اون، گریونم و سیا پوشم

واسه کی ساز بزنم؟
واسه کی شعر بخونم؟
گرُ گرفته پیرهنم،
چطور آروم بمونم؟

وقتی گل بانوی من شیشه ی عمرم شکست
وقتی جور روزگار به روی من درها رو بست

وقتی اون تنهایی رفت، یادشُ اینجا جا گذاشت
وقتی که خاتون من، روی دل من پا گذاشت

وقتی که ساز دلم تو دل اون اثر نکرد
وقتی شعرامُ شنید هیچ کدومُ باور نکرد

واسه کی ساز بزنم؟
واسه کی شعر بخونم؟
گرُ گرفته پیرهنم،
چطور آروم بمونم؟

مسعود داشی