مظهر نجابت

ای تو مظهر نجابت ای تو که تمام عشقی

به منه بریده از دل تو چه نامه ها نوشتی

من کجای قصه بودم پشت حق حق ترانه

حس گرمی نفسهات تو شبای پر ستاره

توی کوچه پر زدنهات حس خوب این ترانه

به تو مینویسم اما با یه کوهی از گلایه

یادگاری از تو مونده گل پژمرده مریم

ای به مرز عشق رسیده پشت آیینه قلبم

اطلسی های نگاهت قیمتی تر از همیشه است

توی خواب و توی رویا زندگی مثل یه قصه است

خاطرات بی نشونه یادگاری از تو مونده

این صدای دل شکسته شعر تنهایی رو خونده.