مجنون تنهایی

نمی دونم که می دونی ؟ نگاهت آخر دنیاست

شب من بی طلوع تو ، چه بی مفهوم و بی رویاست

نمی دونم که می دونی‌ ؟ دلم تنگه نفسهاته

چه بی رحمانه می گفتی که عشقم وزنه ی پاته

نمی دونم که می دونی ؟ چشام گریونه گریونه

که این مجنون تنهایی ، بدون تو نمی مونه

نگام کن ، سایه ام ، تنهام ، پرازتکرار اندوهم

غریق گریه ام بی تو ، کجایی کشتی نوحم ؟

بدون گرمی دستات تنم بی روح و افسردس

لای برگای این دفتر ، مثه پروانه ی مرده س

نمی دونم که دست کی لای موهات پریشونه

دلم می میره از فکرش ، دیگه انگار نمی تونه!

میون این همه گریه چشام بی شونه هات موندن

تموم شب لالایی ت رو واسه مهتاب می خوندن

ببین کار از غزل رد شد ، ترانه می گم از چشمات

تو می گفتی که : مجنونی!!! چه پیرم کرده این حرفات

تبم انگار سر رفته ، تنم یخ کرده از حسرت

چقد آغوشتو می خوام ، چقد دلتنگم از غربت

شب انگار خستگی هامو ، نشونده گوشه ی دیوار

تنم تصویر محوش رو کشونده رو تن گیتار

نمی دونم که می دونی ؟ هنوز نت خون لبهاتم

می دونم وزنه ام اما ، هنوزم پابه پا ، باتم

نگاهت آخر دنیاست ، نمی دونم که می دونی

هنوزم قافیه هامو تو گوش باد می خونی؟

ببین فریاد ابرا هم در اومد بس که بد کردی

ببین دریای چشمامو با اشکام خیس مد کردی

تن بارونی بیدا ، صدای گریه ی ابرا

همه همساز من هستن ،من بی تو ، من تنها

چه طوفانی به پا کرده ، جای آغوش تو خالی

که زندونی عشقت رو لای بازوت نگه داری

چشای پنجره خیسن ، همه انگار می بارن

دارن بیت های خیسم رو ، واسه لبهات می یارن

چقدر تنهام ، می بینی؟ نمی دونم که می دونی؟

داری شعرای بارونو ، تو بی من ، با کی می خونی؟

چه طعمی داشت لبخندت ، نمی فهمن ، نفهمیدن !

اگه بودی تگرگا غنچه ی رزو نمی چیدن!

نمی دونم که دستهام باز توی دستهات می شینه ؟

نگاه گرم چشماتو ، نگاهم باز می بینه؟

برو بی وزنه ی پاهات ، برو که پیش روت فرداست

بذار دنیا بدونه که نگاهت آخر دنیاست .

شمیم