شبای من
وقته تنهاییُ تاریکیِ شب
صُحبتِ سردِ نگام / گریه ها تا کُفرم
فقرُ عریونیِ دنیایِ دلم
همه با هم بودند/ کوله بارِ عُمرم
تا نسیمِ سحری زمزمه داشت
خِش خِشِ برگِ تنم / یارِ غارِ من کو
نم نمِ شبنمِ شب تو لحظه ها
دلِ مجروحم سوخت/ یارِ غارِ من کو
شب و روزم رنگِ چشمای سیات
قصه ی غصه ی من / مانده ام وامانده
قطره قطره چِکد از گونه ی من
اشک های بی صدا / دلِ من جامانده
مُردمُ چشمِ نگاهم تِرکید
تابِ تن یکسره رفت / آهِ مأیوس آمد
ماهِ بی منظره رفت از آسمان
بارِ غم کوهی شد / خواب به چِشمم آمد