بهونه
نگیر ای دل دیگه اینقد بهونه
میدونم که دلت چشمه خونه
شدی واله و شیدا ای دل زار
نمی یاد اون دیگه هرگز به خونه
مکن اینقد تو بیتابی شب وروز
غم و داغ فراقت رو میدونه
تمومه روزو شبها گریه کردی
شدم از دست توای دل دیوونه
دیگه (عرفان) مده دل رو به ناکس
که عمری رو چو اون حیرون میمونه