اسکرامبل محض
یه اسکرامبل محض، با بار روی سیگار
فشار ناین جی(۹G) از بحث، تو انتهای افکار
خطوط سرعت باند و محو خط تردید
یه ارتفاع آنی، با اشتهای بیمار
سکوت جیغ ممتد، به مرگ واژه ی طرد
شبگرد و مرد تنها! رو امتداد اشعار
خلوص نیت و مسح، رو رویش ترحم!
یه بغض خوب مسری، تو گریه های دیندار
تلفیق عشق و بیدار، ماتیلده ی نرودا!
دختر و حرص سرباز، تو مرز درد کشدار
سروده های مضحک، تو سینه های افراد
حکومت تعصب، رو اشتباه تکرار
خطا و منطق بکر، یه منطق خروسی
شباهت دوگانه! میان پخش اخبار