دارم جاده ها رو قدم میزنم تا از خاطراتت یکم دور شم

دارم میرم از دست تو زورکی ! یه رفتاری کردی که مجبور شم

نمیخوام از اون روزامون بد بگم نمیگم ندیدی همه حسمو

یه بار با تموم غم و اشک و آه نگفتی تو رو جونِ اشکام نرو

گلم قصه اونقدر درازه که من میخوام تخته گاز تا تهش رو بگم

نذار بی نگاهت تو این جاده ها پر از کینه و نفرت از تو برم

تو جاده مه و دفتر شاعری همش خاطراتو مرور میکنم

فقط خاطراتت عذابم میده ! برااینه از تو عبور میکنم …

دارم از تو عرض خیابونِ شب بدون حواس و نگاه میگذرم

یه ماشین بدون چراغ رو به روم خودم رو به آغوش مــَـرگ میبرم

دارم جون میدم توی خون ، کافی نیس(ت) ؟ نذار تا ته قصه مونو بگم

نذار تا بگم جای ماشین میشد با یک قطره اشکت نذاری برم

” این ترانه به حامد اتابک واگذار شده “