دلم به رفتن راضی نیس
این شهر ناامنه هنوز
هر گوشه ش از خون رنگیه
به حرفام اعتماد کن
مردم دلاشون سنگیه
مردم نمی فهمن تو رو
به قول هیچکی دل نبند
واسه کسی گریه نکن
واسه دل کسی نخند
فقط بزار پشت سرت
هواتو داشته باشم و
خود تو میفهمی یه روز
دلیل این تلاشمو
کاش بدونی بودن من
کنار تو یه بازی نیس
حقیقته محضه فقط:
دلم به رفتن راضی نیس
باید کنارت باشم و
حال و هواتو بدونم
دلشوره دارم این روزا
بزار کنارت بمونم
باید بمونم تا چشات
از بغض، بارونی نشه
تا قلب کوچیکت یه وقت
تو غصه زندونی نشه
فقط همین بودن من
میتونه آرومت کنه
زخم زبونا میتونه
بدجوری مصمومت کنه
مردم نمیفهمن تو رو
خود تو می فهمی یه روز
دلم به رفتن راضی نیس
این شهر ناامنه هنوز
احمداکملی
@};- @};- http://www.academ =D> ytaraneh.com/wp-includes/images/smilies/53.gif
سعیده پورمحمد
ترانه ی شما بار احساسی خوبی داشت و از ریتم روانی هم برخوردار بود فقط من تو این مصرع یه سکته حس کردم: باید بمونم تا چشات از بغض، بارونی نشه (باید بمونم تا چشات ابری و بارونی نشه! مثلا اگه به این صورت می بود دیگه شاهد اون مکث نبودیم البته چیزی که من نوشتم فقط یه مثال بود قطعا شما با حس خودتون می تونید خیلی بهتر رفعش کنید :-) )
سبحان اسلامی
@};-
عماد بهاری
درود جناب صبوری عزیز به آکادمی ترانه خوش آمدید از ترانه ی ریتمیک و زیبای شما لذت بسیار بردم .. با مهر == @};-