آرام جان
تقدیم به نگاه پرمهر ادب دوستان
قلب من یک اتفاق خوب کم دارد بیا
بوسه ای لازم برای دفع غم دارد بیا
یا برای قطع امید ، از تو بیزارم ! بگو
یا برای دلخوشی یک دوستت دارم بگو
یا به من رو ترش کن با یک تشر از خود بران
یا شبی تا صبحدم در تنگ آغوشم بمان
یا که روزم را پریشان همچو گیسویت بکن
یا به لبخندی دلم را عاشق رویت بکن
یا چنان کن غمزه تا ایمان ز کف آسان دهم
یا مرا در بازوانت حبس کن تا جان دهم
اولین مصراع ابیات مرا اصلا نخوان
عشق را با بوسه ای در من بریز آرام جان
عباس مقدم
درود مرسده ی عزیز کار خوبی بود و لذت بردم. یادمه سال 92 یا 93 بود پای یکی از ترانه هات نوشتم ترانه هات خوبه اما از تعابیر بکر و تصویر سازیای خاص که امضای خودتو داشته باشه و صرفا یک عاشقانه ی ساده نباشه. خالیه و الان بعد ده سال همچنان نظرم همینه. اینو میگم چون قلمتو دوس دارم و مطمئنم که همون ده سال پیش هم اگه به صرفا خوب بودن بسنده نمیکردی الان عالی میشدی. ببین مرسده جان. من نمیگم ساده نویسی بده اما عزیزانی مثل شما که سابقه طولانی در نوشتن دارن باید یه امضایی از خودشون توی ترانه ی حتی ساده شون پیدا بشه طوریکه منه مخاطب بدون اینکه لسم شاعر رو بدونم با خوندنش بفهمم این از ترانه های فلانیه اینا رو ده سال پیش توی همین اکادمی بهت گفتم چون باور داشتم میتونی خیلی بهتر بشی و الانم نظرم همینه دوست عزیز من. سبز بمانی
Takderakht666
سلام این کار رو خوندم. خوب بود و در نوع خودش یه سبک تازه بود. البته بیت اول مطلع یک غزل ناب میتونست باشه. موفق باشید
حامد تقی خواه
کار خوب و یک دستی بود، ارتباط عمودی خوب رعایت شده بود ، منسجم بود و پرت و پلاگویی نداشت ، البته فکر میکنم برای دلخوشی یک دوستت... میتونست بشه یا برای دلخوشی یم دوستت دارم بگو ، تا از شر اون یک راحت شی ? سبز باشی ، شاعر خوبی هستی و شاعر بهتری هم خواهی شد ، پایان بندی خیلی خوب و هوشمندانه بود