مثه برفِ وسطِ تابستون ، جلو راهِ زندگیم سبز شدی

سبزه کردی تو دل برفیِ من ، واسه ی ثانیه هام نبض شدی

واسه من یه حس خواستنی شدی ، مثه حس انتظار و قاصدک

مثه دلتنگی جمعه ها غروب ، وقتی آدم بدجوری میره تو لَک

تو واسم یه آسمون ترانه ای که میشه واژه به واژه پر کشید

رنگ چشماتو به آسمونا زد ، با تو به خود ِ خود ِ خدا رسید !

تو پر از قاصدک و شکوفه ای ، تویِ این برفیه روزگارِ سرد

مثه جف(ت) شیش مثه آسی ؛ مثه یه شانسِ بزرگی توی آخرین نبرد

من هنوز ستاره چینم / دنبال ردِ نگات

دنبالِ یه شهر امنم / مثه شهر شونه هات *

تو مثه شعرای بکری / که هنوز هیشکی نگفته

مثه اتفاق عشقی / که یهو به جون میوفته

* = مریم حیدرزاده – من از خدامه