“قهوه ی تلخ خداحافظی ات فال نداشت

مذهب سرد دلت ڪعبه ی آمال نداشت

آخرین بیت غزلهای زمستان و دلت

خبر از خستگی و گریه و احوال نداشت

آسمان زیر پر وبال نگاهت خوش بود

ترسی از همهمه و پنجه ی هر دال نداشت

بی سبب نیست ڪه در غربت شب میخندی

میوه ی باغ دلت خاطره ی ڪال نداشت

مینهی پا به سر خاطره هایت امـــــــروز

پیشترها قدمت اینهمه پامــــــال نداشت

بس ڪه رنجاندی و رنجیدم از این بازی تلخ

دل خزید از غم تو گوشه ای و حال نداشت

خواب دیدم ڪه دلم شوق پریدن دارد

خواست تا پر بڪشد سوی تو و بال نداشت”