….. نَفَسَم در نِمیادو .…. ؛
…. دیگه حَتی نا نَدارم ….
مِثلِ یک دِرَختِ پیرَم … ؛
… واسِه رفتَن پا نَدارم … !

ریشِه در خون دارَم اِنگار
…. تَنِ من زَخمیِ تیغِ …‌.
… در هُجومِ بادِ پاییز … ؛
… رَنگِ چِهرَم زَردِ جیغِ … !

تَبَر از جِنسِ خودَم بود …
ناخَلَف شُد زَد به ریشِه …
… از عَذابِ این خیانَت … ؛
… سَرخَمیدَم تا هَمیشِه …

با دِلی پاک و شِکَستِه … ؛
… زَهرِ رُسوایی چِشیدَم …
رویِ دَستَم جایِ خارِه … ؛
… اَما هَرگز گُل نَچیدَم … !

در غُروبِ قاصِدَک کُش ؛
قَلبِ سادَم بَدتَرَک خورد
… در شِکارِ عاطِفِه ها … ؛
تیر به بالِ شاپَرَک خورد !

خاکِ گلدون تِشنِه تَر شُد
زیرِ بارون گَرچِه تَر شُد …
رُزِ قِرمِز گِریِه می کَرد … ؛
.. آهِ غُنچِه دَردِسَر شُد … !

با خودَم گُفتَم که خوابَم ؛
این یه کابوسِ عَجیبِه ….
یه نَفَر در گوشِ من گُفت ؛
… که تو بیداری غَریبِه … !