​

« طاقت »

​

وقـتی کـه تـوو فکـرت فـرو مــیرم
یـا خــوب ِ خوبــم یا پــُر از دردم
از رو زدن بــه خــاطــرات ِ تــو
مــن دسـت ِ خــالـی برنمیـــگـــردم

دارم روانــی میــشم از دوریــت
ســر به فـلک میــذاره دلـتنـــگـــیم
این فاصله تقصـیر هـرکـی هســـت
کِـی واســه نابـودیـش مـی جنگیم؟

حالم کنار ِ هیچـکس خـوش نیست
بین ِ خــودی هــا بـــدترم انگـــار
همــرنگ هـر جــمعی شـدم دیـــدم
دور از دلــم، تـنــهام غــربـــت وار

هــرجـا به غـیر از پیش ِ تو بـودن
واســم عــذاب آورتــریــن میــــشه
وقتی که تقـدیر، عشــق – با شرط ِ
هـرگز رسـیدن باشـه، این میشه !

رو چـــه حســابی حـــقّ ِ مــا اینه،
ایــن دوری ِ آلـوده بــــا حــسـرت؟
بــا هــر دلیــلی عــادلانــه نیــست
لعنت به هـرچی فاصله س، لعنت

اون شوق ِعشق و ذوق هر دیدار
از قلبــمون چـه بـی صـدا رفــتـه؟
مـا زنده ایـم بـی زنــدگـی کــردن،
دیونگـی هـامـــون کـجا رفــتــه؟!

مــن تا همـینـجاشــو نفــس دارم
از طـاقــت ِ طــاق ِ دلــم ســـیرم
مـــی دزدمــت از چنـگ ِ تقدیرت
یـا میــشه یا دلتنــگ میــمـــیرم

​http://pesardehati.blogfa.com/?