هستیم کنارهم ولی اینجا
حسی اگرهم باشه مشروطه
بوی گلاب و عطر و انبر نیست
اینجا همیشه بوی باروته

هر روز می جنگیم ولی انگار
پایان این راه بی سرانجامه
ثایت شده که عشق می میره
تو قلب انسان های خود کامه

“می جنگیم و از بعد هر جنگی
رویای آزادی بعید میشه
پیروز باشیم یا که بازنده
هر روز یکی از ما شهید میشه

هردفعه چیزی از ما کم میشه
تو خونه ای که مثل میدونه
من سنگرم آغوش امنت بود
حیف رازمُ چشمات می دونه”

خسته ام از این روزهای پُر تکرار
از این نبرد سرد بی وقفه
من زخمی ام اما هنوز قلبم
اینجا کنارت زیر این سقفه

اون عشق و اون احساس رویایی
اینجور نمی باید حروم می شد
جنگ جهانی هم اگر می بود
باید یه جاهایی تموم می شد

“می جنگیم و از بعد هر جنگی
رویای آزادی بعید میشه
پیروز باشیم یا که بازنده
هر روز یکی از ما شهید میشه

هردفعه چیزی از ما کم میشه
تو خونه ای که مثل میدونه
من سنگرم آغوش امنت بود
حیف رازمُ چشمات می دونه”