با این‌که این دنیا عبوسه باز

می‌خندی و توو درد حل می‌شی

یک جای امنی حتی وقتی‌که

من خارپشتم تو، بغل می‌شی!

می‌سوزه جای تیغ من روی

هر گوشه گوشه‌ی تن زخمی‌ت

کم پشتِ پا خوردی از این و اون؟

قربون درد و صبر و خوش‌اَخمی‌ت!

بابا شدی و قلب این خونه

بابای مرد و قول مردونه

می‌دونی توو دنیای وارونه

بی‌تو برام چیزی نمی‌مونه

تو ریشه‌ی دل‌بستگی‌هامی

با رفتنت می‌لرزه این شونه

می‌لرزم و می‌لرزه این خونه

از خونه‌ جز آوار نمی‌مونه

اینجا تموم شهر می‌دونه

پشت و پناه خستگی‌هامی

حرفاتو هر روز قورت می‌دی و

خواب و خوراکِ‌ت بغض و اندوهه

شب بالش‌ت پر می‌شه از حرفات!

می‌لرزه مردی که مثه کوهه

از بچگی توو گوش تو خوندن

که گریه کردن عیبه واسه‌ مرد

هی توو خودت ریختی و خندیدی

اشکای تو قلبتو دریا کرد.

#مهدی_دمی‌زاده

#مهدی‌دمی‌زاده

#روز_مرد

#روز_پدر

#پدر

#علی‌ابن‌ابیطالب(ع): أَعْجَزُ النَّاسِ مَنْ عَجَزَ عَنِ اکْتِسَابِ الْإِخْوَانِ وَ أَعْجَزُ مِنْهُ مَنْ ضَیَّعَ مَنْ ظَفِرَ بِهِ مِنْهُمْ.

ناتوان‌ترین مردم کسى است که در دوست‌یابى ناتوان است، و از او ناتوان‌تر آن که دوستان خود را از دست بدهد.

کانال تلگرام اشعار و نوشته ها:

https://t.me/MehdiDamizadeh