« خورشید »
«خورشید»
یــه روزی زنـــدگیـــمو شـــرط بســــتم
ســر ِ اینکه ، نـه – مـن عاشـق نمیـشم
ولــی پـای کــســـی وا شـــد بـه قلـــبـم
کــــه بــد بازنـــده ی دیـــونگـــیـــشـم!
****
تویــی اون کــه ازش جــرئــت گــرفتم
بفـهــمم ترس – جــز ویرونگـی نیست
کـــنــارت دل بـــه دریــاهــا زدن هـــام
مـی دونســتم کـه بی دیونگــی نیسـت!
کســی رو غــــیر ِ تـــو بـــاور نـــــدارم
رفــــــیـــق ِ قــــــصـــه ی دور و درازم
جهـانی پیـش ِ روم مــی ذاره چشمـــات
که تــوش از هـرچی می خوام بی نیازم
تو خورشیدی توو این منظومه ی یأس
زمـــین ِ حـــســـرت آلـــوده مـــنم مــن
بهـت نزدیک شم ، می سوزم از عشـق
ازت دوری کـــنم یــــخ مــی زنــم مــن
تــوو مِــه بنــدون ِ بـی پـایـان ایـن راه
برای خـــاطــــرم شـفـــاف مــــونـــدی
منـــو رد کــــردی از تنهـــایـــی ِ مـــن
به رویـــایی کـــه رویامـــه رســــوندی
کنـــــارم بــودنــــت وقـــتی مــحـــالــه
به بن بسـت مـی خوره دنیای ِ این مرد
خــودت برگـرد و آرامش رسـون باش!
نمـــی شـــه بی بهـــونـه زندگـی کـــرد