چه بی رحم و چه ویرونگر

چه بی حاصل، چه بی رویا

چه بیهوده ، چه دل سنگ و

چه بی ارزش شده دنیا

نه یک رویا ، نه یک لبخند

نه شادی هست؛ نه خوشبختی

به رویِ چهره های ما

نشسته نقشِ سرسختی

زمین دلگیر، زمان دلتنگ

جهان غمگین و بغض آلود

به این اوضاع و این احوال

نباید بی تفاوت بود….

منم مثلِ همه امروز

پر از حرفایِ سر بسته م

پر از خشمَم ، پر از کینه م

پر از فریاد…، “پس هستم.”

بیا با قلبِ همدیگه

از این تاریخ و این تقویم

از این فصلایِ پژمرده

از این روزای بد ، رد شیم….

“محمدمهدی رحمتیان”