جانانم،توچه اتشی زدی برجانم
توچه کردی بادل ویرانم
من همیشه عاشقت می مانم

توپریشان کردی دوباره گیسویت را
توبه رقص آوردی سلسله ی مویت را
من همه عمردویدم شاید
که ببینم چشم جادویت را

من تازه به شهرسبزچشمان توای یاررسیدم
بس ناز نگاهت را نه یکبارکه صدبارکشیدم
من شهره ی عشقم که بیمارچشاتم
ای وای گرفتار تو و برق نگاتم
بغلم کن
بغلم کن که توآرامش جانی
همه آرامش این روح و روانی،
بغلم کن
بغلم کن که بدون تو غریبم
منو برق نگهت دادفریبم
همه ازروی تواین حال عجیبم
بغلم کن،بغلم کن

خورشید رو من دوباره به شهرنگاهت میکشانم
ای تاب وتوانم
هرموج رو من سجده کنان سمت نگاهت میرسانم
ای جان وجهانم
من آمده ام تاکه بمانم
من آمده ام دل بستانم
ازروی نگارم،ای دارو ندارم
دوستت دارم