« ماهْ شکوه »

دیــدار ِ تـو بـر هــمْ زن ِ ترتـیــب ِ زمـــانــه
لبــخــنـد ِ تــو بــه اوج رســون ِ هیجـــانــه
همــدستی تقـدیر و تو و وسـوسه و عشــق
جــذّاب تریــن حــادثـه در کـــلّ ِ جهــــانـــه

زیــبایــی و معـناش کجــا و تـو کــجــایی؟!
تو دسـتِ خـودت نیسـت اگه هـوشْ رُبــایی!
از بس که پُر از معــجزه و مـاهْ شکــوهــی،
تـو قبــله ی زیبایــی ِ زیبــا شــــده هــایی!

چه مخمــل خـوش منظــره ایه قـد و بالات
چه قـهــوه ی تـُرکـی ِ غلیظی شده چشـمات!
تـــو ماهــتر از ماهـــترین حالـــت ِ ماهــی ،
یا خال ِ سیاهی شده ماه ، گوشه ی لبهات؟!

چــه لشکـــر ِ دیــوونه ی مشــکی و بلـندی
چــه روســـــری ِ بـی گِــره ِ جنــگْ پســندی
آشـــوبه کــه سـر ریز شده از سر و کولت !
چـــه عـــادت زیبــاییه مــوهـــاتو نبـــنـدی!

لبــهای ِ جنـــوبـی ِ تـو چـه آتــش ِ جــونه!!
هی حرف بزن ؛ لحـن ِ صدات شعر رسونه !
ای گـونه ی پُـر چاله ی تو مـزرعه ی یاس! ،
هـر خنـده ی تـو مـوعـد ِ دسـچین ِ جنـونه !!

خـوشبخـتی ِ این مَـرده که بِش باشه حواست
هـی طـعـم نفسـهــاش بشـه عــطـر ِ لبــاسـت
ای دلـبـــرک ِ دل ْ شکــن ِ بســته بـه مــن دل
تـو مــال ِ منــی با همــه ْ بی رحمـی ِ خاصـت