بارون داره میگیره
این لحظه نفس گیره
بازم داره میمیره
این قلبی که درگیره

باز. موقع پاییزه
بازم غصه لبریزه
توقلبی که پاییزه
ابر اشکاشو میریزه

بارون داره میباره
روی در و دیواره
این خونه ی آواره
دل حسه بدی داره

بی تو واسم این خونه
انگاری که زندونه
پاییزه زمستونه
تاهمیشه بارونه

تاوقتی باهام سردی
میرم پی شبگردی
تاوقتی که برگردی
تودنیای این مردی

ازاین دوریه زوری
تاوقتی که این جوری
تواززندگیم دوری
میشم مرد مغروری

که حیرون وآواره
به دنیا بده کاره
دنیاش پره تکراره
پاییز میشه میباره

بارونی که همدرده
ازغصه ی این مرده
این مردی که پردرده
این مردی که شب گرده

برگای دلش زرده
دوریت بی کسش کرده
دنیاش بی تویخ کرده
کاش میشد که برگرده
کاش میشد که برگرده