[[بــِــــسم ربِّ شُهــــــــــــــداء والصـدّیــقیــــــن]]

“خـــــــــــرّمشهـــــر ”

این شهر قلبش دردهای کهنه داره
بوی غریبِ ظهرِ عاشورا رو میده
جای صدای خنده های نوعروساش
خوش گریه هایِ تلخِ آدمها رو دیده

ما ملتی محکم تراز کوه های البرز
بادشمنامون مشتِ محکم،مثلِ سنگیم
تو اوجِ هر سختی و درد و ناخوشیمون
باید که پای کشورِ ایران بجنگیم

از پرچـــــمش،لبریزه خونِ عاشقیمون
بختی که حتما توی این پرچم سفیـــده
سرسبزیه نم داره جنگل های گیلان
تو پرچــــــمش مثل بهارِ نورسیده

وقتی خدا تو قلبمون،فریادِ عشقِ
این زوزه ها تـرسی ندارن،مَکرِ بادَن
وقتی دلا از عاشقی رخصت بگیرن
با یه اشاره مردِ میدون و جهادن

خُــــّرم..؟ چجوری بِت بگم؟خونین تررررین شهر
دردِ عمیقِ نیش تیرا رو کشیده
عُمری به جای شعرِ آزادی رو لبهاش
ویرونیو با پوست و جون و خون چشیده

این شهـــر قلبش دردهای کهنه داره
بوی غریبِ ظهرِ عاشورا رو میده
تو خاکش از المااااس هایی داره که هیچ
جایی از این دنیا،شبیهش رو ندیده…

” فـــرخنده تمیمی”