جاده
تنم و هی میسپردم
به سواره و پیاده
تن فروشی نیست ولیکن
اینه سرنوشت جاده
عمریه که پا به پای
پاهای غریب و اشنام
همه رد میشن و میرن
اما من همیشه اینجام
رد میشن لیلی و مجنون
گاهی وقتها تو خیالم
یا زیر چکمه ی ظالم
میگیره بد جوری حالم
میسوزونه استخونم
یخ و سرمای زمستون
یا ترک میخوره پوستم
زیر اتیش تابستون
میرن و تنهام میزارن
کوچیک و بزرگ چه ساده
گله از کسی ندارم
اینه سرنوشت جاده
حالا این منم که بی تو جاده ای رو به جنونم
تا میایی رد بشی از من لرزه می افته به جونم
دست به دامنت میشم که نری و تنهام نذاری
تویی اخرین امیدم لگدم کن یادگاری
میری و تنهام میزاری
چه غریبونه چه ساده
گله از توام ندارم
اینه سرنوشت جاده
م.نیوش
آفرین داود عزیز. ترانه زیباییست. داود جان درخواست دوستی شما به بنده رسید. اما ظاهرا مشکلی در ارتباطات پیج من وجود دارد که تقاضای رفع آن را کرده ام. به محض این که مسوولین امر لطف نمودند، نسبت به پذیرش این در خواست اقدام می کنم. مرا ببخشید.
محسن سلج محمودی
@};- @};- زیباست اما منه خواننده وقتی واژه های سنگین در ترانتون استفاده میکنید شاید برای درک عمق کار و احساستون نتونم حق مطلبو ادا کنم...ریتم خاصی رو برای خودتون تنظیم کنید و ازهمون بیت اول از قوانیین اجراش پیروی کنید.مثلا بر اساس اوا اگر بیت نخست در خوانده شدن در پنج ثانیه خونده بشه لاجرم بیتهای بعدی هم باید همینطور باشه.ترانه سرایی فقط بازی با کلمات نیست... احساسی که نسبت به مضمونتون داریدو ازاد کنید...کلمات ارایش خودشونو پیدا میکنن. @};- جسارت بندرو ببخشید
فریبا سید موسوی
سلام ..آفرین خوب بود و احساس لطیفی داشت ...شروع خوبی داشت و قوی ظاهر شده بو ولی در ادامه یه کم توو پرداخت افت داشت ..ولی خوشم اومد و میپسندم @};- @};-
علی ادریس زاده
درود.روون بود .بیشتر از کارای قبلی دوس داشتم.شاد باشید @};-