آیت‌الله هاشمی رفسنجانی با تأکید بر تأسف این نکته که برنامه‌های امیرکبیر برای پیشرفت ایران پیگیری نشد، گفت: راستی اگر زمامداران پیش از امیر و بعد از امیر، در کشورهای اسلامی، این حقیقت را درک کرده بودند و یک صدم از این سوز و گداز و یک قطره از این دریا، جوش و خروش و پی‌گیری و پشتکار را از خود بروز داده بودند، امروز وضع جهان اسلام غیر از این بود که ما می‌بینیم و شاید اگر امیرکبیر این مقدار مهلت می‌یافت که یک کادر علمی و فنی، آن طور که شروع کرده بود، تربیت نماید، ایران ما با این همه امکانات و مقدورات، امروز در صف پیشرفته‌ترین ممالک دنیا قرار داشت.

وی در ادامه سخنان خویش به کارشکنی‌های استعمار در مسیر استقلال ایران و اقدامات اشاره کرد و براساس کتاب خود در مورد امیرکبیر، گفت: در اوایل کار، انگلستان حیله‌ای به کار برد و درصدد برآمد که به امیر بقبولاند که اساتید و معلمان دارالفنون را از دانشمندان انگلیسی استخدام کند، تا ضمن اینکه صورت ظاهری از تشکیلات علمی و فنی و فرهنگی برای فریب دادن روشنفکران و طرفداران نهضت فکری و فنی فراهم می‌کند، جاسوسان درس خوانده و کارآزموده‌ای نیز در شریف‌ترین و حیاتی‌ترین پستهای کشور که مربیان افکار و مغزهای جوانانند، بر کشور ایران تحمیل کرده و با به وجود آوردن یک فرهنگ استعماری، پی و بنیان استعمار را محکمتر و خلل ناپذیر‌تر نمایند و با در دست داشتن سر رشتهٔ معارف و علوم و فنون، شعار لعنتی استعمار: «بگذار ملت ایران در حال توحش و بربریت بماند» را از شکست حفظ کند.

رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام، با ابراز تأسف از انحراف دارالفنون پس از درگذشت امیرکبیر، گفت: خلاصه دارالفنون به دنبال از دست دادن بانی دلسوز و فعال خود، روح و واقعیت خود را نیز از دست داد و با حفظ ظاهر نسبتاً آراسته، برای مدتی طولانی به عنوان جواب طرفداران نهضت فکری و اقتباس فرهنگ و صنعت جدید، در خدمت استعمار بود، اگر چه صفای باطن و نیت خیر امیرکبیر، بالاخره این مدرسه را پیشرو قافله فرهنگ جدید قرار داد و امید است با الطاف الهی روزی آرزوی امیر را جامهٔ عمل بپوشاند.

هاشمی رفسنجانی به سفر خویش به ۱۴ کشور آفریقایی اشاره کرد و گفت: در اکثر قریب به اتفاق این کشور‌ها، علاوه بر حضور استعمارگران برای چپاول منابع و منافع مردم، آنچه دل آدم را به درد می‌آورد، بی‌سوادی آن‌ها بود و اهمیت کار امیرکبیر آنجا برای ما دوچندان شد که دیدیم ده‌ها سال پیش، کاری کرد که می‌توانست یک درس تاریخی برای ایران و همهٔ کشورهای جهان سوم از جمله کشورهای آفریقایی باشد.

وی درون زایی و برون‌نگری را که دو پایهٔ اصلی سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی هستند، مورد توجه همه دلسوزان ایران در طول تاریخ دانست و با بیان شواهدی از اقدامات امیرکبیر برای تقویت تولیدات داخلی و توجه به دنیای پیرامونی، گفت: حیف است که ایران با مجموعه‌ای از امکانات تاریخی، جغرافیایی، انسانی، مذهبی و طبیعی از ویژگی‌های درون‌زایی و برون‌نگری اقتصاد مقاومتی استفاده نکند و باید از تاریخچه دارالفنون، درسی برای همهٔ ملت‌های در حال توسعه بسازیم که هم تولیدات داخلی خویش را تقویت کنند و هم به تعامل با جهانیان بپردازند.

در آغاز این دیدار، عزیزی (رئیس پژوهشکده اسناد سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران) گزارشی از فعالیت‌ها و برنامه‌های پژوهشکده و همچنین برگزاری مراسم صدوهفتادمین سالگرد قتل امیرکبیر و تأسیس دارالفنون داد و گفت: وجه مشترک جناب‌عالی و امیرکبیر در توجه به توسعه علمی و سازندگی، دست‌اندرکاران مراسم را مشتاق دیدارتان کرد. وی در ادامه ضمن ارائه گزارش از پژوهشکده اسناد و فعالیتهای سازمان اسناد و کتابخانه ملی از تلاشهای دکتر صالحی امیری (ریاست وقت سازمان) وزیر محترم ارشاد در تاسیس پژوهشگاه سازمان سخن گفت

تفرشی، به عنوان نماینده سخنرانان همایش صدوهفتادمین سال تأسیس دارالفنون با تأکید بر اهمیت کتاب «امیرکبیر یا قهرمان مبارزه با استعمار»، گفت: جناب‌عالی پس از فریدون آدمیت، عباس اقبال آشتیانی و حسین مکّی، چهارمین نفری هستید که اثری مستقل درباره امیرکبیر نوشتید که الان بهترین و جامع‌ترین مرجع برای محققان و پژوهشگران است.

ابوطالب حافظی، مدیر مدرسه دارالفنون هم با بیان فراز و فرودهای دارالفنون از سال۱۲۸۶ تا ۱۳۰۵ و برنامه‌های امیرکبیر، گفت: از ۷ رشته دارالفنون، سه رشته به خاطر نیازهای کشور، نظامی است. دو رشته طبی و داروسازی، یک رشته برای شناسایی معادن و یک رشته هم فنی ـ مهندسی است.