چشمه یِ پاکِ محبّت، رو تنِ شاخه یِ گل
بارونایِ ریز و نم نم، همه تقدیمِ تو گل

با یه آسمونِ آبی، وقتی تنها می شینی
لکه لکه هایِ ابرُ، تویِ دستات می بینی

تویِ قلب مهربونت، گرمیِ آفتابِ داغ
با نگاهت زنده می شه، برگِ شاخه هایِ باغ

وقتی دل خسته می شی، شاخه هاتو تکون می دی
ردِّ برگاتو می بینی، خودتو نشون می دی

روی دستات؛ رگِ زردِ، سبزه هات رو شاخه ها
باورم کن تا می تونی، ای عزیزِ با خدا

روی سبزه هایِ سبزت، جای خوبِ خنده هام
نفسام؛ عطرتُ می ده، ای پناهِ غنچه هام