منو با نگاهت بگیر از خودم
منو با نگاهت از اینجا ببر
از هرچی که غیرِتواِ خسته ام
منو با نگاهت به رویا ببر
از این خونه از پشت این پنجره
که پشتش یه عمریه پنهون شدم
میخوام دور شم از همه آدما
میخوام حتی از زندگی بگذرم
ببر تا یه جایی که حتی نشه
خود ما مسیرش رو پیدا کنیم
شبو با سکوتش توی قاب عشق
بشینیمو تنها تماشا کنیم
بذار پنجره وا بشه رو به تو
تو که لحظه هاتو به فکر منی
قشنگیه غصه همینه که تو
داری با چشات حرفتو میزنی