اعدامی
از شهر من پر از در و دیوار بلند…
تا پنجره که حسرت یک آسمان دارد!
از این سکوتِ در پَسِ فریادِ تا کجا…
تا قطره های اشک که از چشم ها بارد
از لرزش بدنم، قدمی توی ظهر داغ!
“باران گِل شده وسط چاله های پست”
از کوچه های در پسِ کوچه ی گم شده
“تا آدمی که خسته شده از هرآنچه هست”
از رو به رو سراب حقیقت، سرابِ هیچ…!
تا پشت من که هیچ تر از هر چه توخالیست!
در انعکاس آینه ها، واهمه منم
بی اعتماد به همه ی هر چه هست و نیست
آغوش می کشم همه ی دردهای لُخت…!
این چرت ها که در پیِ تزریق تنهائیست
این ها همیشه خلوتِ آشفته ی من است
این آخرین سکانس، سکانسِ تماشائیست!
به شن گرفتگیِ همه، لحظه های من
که سرنوشت عقربه ها بی سرانجامیست!
بر دوش می کشم خودِ خود را ببین
بر دارِ عشق کیست؟! منم… کیست؟! اعدامیست!
محمد قاسمی (شاهد)
سلام مصطفی جان. بابا شما ثابت شده ای و کارت درسته. استفاده از یه وزن سنگین حتما توانایی بالایی رو میطلبه که نشون دادی به خوبی میتونی از عهده این کارم بر بیای. موفقیت روزافزونتو از خالق زیبایی طلب دارم.شاد باشی.
نرگس حفیظی
درود بر شما آقای اعلایی. با توضیحی که برای کامنت دوستان دادید متوجه شدم که شعر کلاسیک هست. من هم احساس کردم خوانش کمی سخت هست و البته وزنی هم که شما استفاده کردید خواه ناخواه سخت هست. با آرزوی بهترین ها
بهزاد صنعتی
سلام و درود مصطفی عزیز... ترانه بسیار زیبا و پر محتوایی ازت خوندم...همیشه موفق و پیروز باشی
اشکان آقایی
سلام به مصطفی عزیزم کار خوبی بود و خوشحالم که پرکار و با انرژی میبینمت البته حس کردم به لحاظ ساختاری و روایی نسبت به کارهای قبلیت ضعیف تر بود البته سلیقه ایه ولی من کارهای قبلیتو بیشتر دوست داشتم در آخر اگه بگی این ترانه رو بر چه وزنی نوشتی ممنون میشم چون بر خلاف کارهای قبلیت خوندنش و پیدا کردن وزنش واقعا سخت بود. در کل همینکه در به روز رسانی اسم مصطفی اعلایی عزیز باشه باعث خوشحالیه موفق تر از همیشه باشی رفیق.