تندیس ِ غرور
تووی آغوش ِ خیالیت، امن و آروم، جوون میگیرم
تووی خواب ِ با تو بودن، ایندفعه جنون میگیرم
تو، یه تندیس ِ غروری، وسط ِ یه شهر ِ متروک
تو، یه ساز ِ بی صدایی، یه نت ِ همیشه ناکوک
تووی این حریر ِ رویا، پر کشیدم تا ستاره
تا شاید بارون ِ تقدیر،روی واژه هام بباره
قصد ِ تو همیشه دوری، شوق ِ من همیشه خواستن
یه تلاش ِ الکیه، خواستن و هیچوقت نداشتن ……
سحر زمردی