دل من توی سایه ها پر گرفت

غم و غصه رو باز از سر گرفت

بـرای پـریـدن تــویِ آسـمـون

قلم زد روی کاغذ از خاک و خون

نوشت از نگاهی که پرواز کرد

توی آسمون ، عاشقی ، باز درد

به سازش تلنگر زنان می کشید

و آخر به «می» ، میم مادر رسید

دلم گفت مادر ، همون ناز تو

نُت دو توی ساز من راز تو

یکی میشه و تو سرم میرسه

نت رِ که شد مادرم میرسه..