معشوق خیالی
سعی کردم این ترانه به سبک پست مدرن نزدیک باشه
دیگه شما قضاوت کنین…
به عشق بازی با تو با تمام دنیام
و شعرهای چکیده از قلم…و ناتمام
به اشک های شوق من از اشتیاق تو
و گریه های یک مرد در فراغ تو
به بوسه های سرد تو که طعم خواهش است
و لکه های اشک تو که بر بالش است
به در خود شکستنم میان هق هقت
که سوختن و ساختن عین سازش است
همین بوسه های تو من را می کشد
همین چشمهای تو من را میکشد
میان هرم نفس های تو خفه شدن
همین گرمای تو من را میکشد
اتاق و عکس و حسرت یک عمر بی کسیم
تمام خاطرات تو تنها دلخوشیم
دوباره تخت و من….و اشک های بی ثمر
و قرص های خواب حل شده در سرم
همین بس که خوابم و بیدار میشوی
همین بس که هستی و انکار میشوی
منو در این خواب سنگین رها نکن
همین بس که هستی و تکرار میشوی
.
.
همین بوسه های تو من را می کشد
همین چشمهای تو من را میکشد
میان هرم نفس های تو خفه شدن
همین گرمای تو من را میکشد
همین چشمهای تو من را….میکشد
سمیرا وکیلی (صبا)
درود بر شما ترانتونو دوست داشتم به خصوص این مصرع رو ("و قرص های خواب حل شده در سرم" ) برام جالب بود. همین که شروع کردم به خوندن به سبک شاهین نجفی خوندم :) موفق باشید
علی یاری
قرص های حل شده در سرم ......... چقد خوب بود حامد جان همتون افتادید رو دور موفقیت انگار من فقط عقب موندم و چقد خوشحالم میبینم دوستام اینجوری پیش میرن براااووووو موفق باشی عزیزم
رضا حبیب پور
سلام ترانه خوبی بود اگرچه خلاقیت کافی برای پست مدرن بودن رو نداشت نگران نقد دوستان نباشید
داریوش شریفی
سلام بحث اینجا خیلی داغه من وارد این بحث نمیشم عالی بود هرچند تاحالا شعر های آقای موسوی رو نخوندم ادامه بده داداش تولدتونم مبارک
علی عزیزی
سلام حامد جان ترانه قشنگی بود فقط نیاز به یک دی جی و یک رپر داره، دیگه همه چی میزونه :) با توجه به نظراتی هم که خوندم این ترانه رو به عنوان یه تکیت رپ نگاه کردم که خب از خیلی از تکست هایی که شنیدم سالم تره و لااقل با افکار اکثریت جامعه در تضاد نیست (برداشت غلط ما از آهنگ رپ و اینکه ما یک کالای وارداتی رو دقیقا با همون ملحقاتی که وابسته به بطن جامعه ی ما نیستند و از دل یک فرهنگ دیگه میان به گوش مخاطب عرضه کنیم، از دید من به جز آسیب اجتماعی و دوگانگی شخصیتی چیز دیگه ای در جوونهای ما به وجود نمیاره. شاید معضل جهانی شدن و پدیده ای به اسم دهکده جهانی، این باور غلط رو در جوونای ما ایجاد کرده که نه اصلا فرهنگ و آداب و رسوم کشکه و برگشت به عقبه و ذهنیت ما رو مسموم می کنه. ولی حقیقت اینه که باورهای ما چیزی نیستند جز اعمال و رفتاری که از ما سر می زنند و زمانی که ما رفتاری رو انجام می دیم که قلبا یا به اون اعتقاد نداریم و یا زمینه ی مناسبی از اون رو در فرهنگ و رسوم خودمون که از کودکی با اونها تعلیم دیدیم پیدا نمی کنیم، دچار سرگردونی و حیرت می شیم، و حتی کار به جایی می کشه که اگر در میانه ی راه از ما می پرسند هدفت از این کار چیه شاید جواب درستی برای قانع کردند مخاطبمون نداشته باشیم. من متخصص جامعه شناس و یا روان شناس نیستم، ولی به عنوان شخصی که در زمینه های مختلف مطالعه می کنم و تا حدودی هم سعی می کنم مسائل رو منطقی تجزی و تحلیل کنم، فکر می کنم جهت گیری فعلی بخشی از فعالان زمینه ی موسیقی باید به سمتی بره که کمبود های احساسی و عاطفی جوونها رو در یک چهارچوب کاملا سالم و برگرفته از دل همین جامعه ای که ما تووش زندگی می کنیم طرح ریزی کنه و از ناهنجاریهایی که دامن بخش قابل توجهی از نسل جوون و حتی نوجوون ما رو گرفته جلوگیری کنه. ما هم به عنوان عضو کوچکی از همین فعالان هستیم که خواه نا خواه وارد این عرصه شدیم. زبان ما ممکنه در آینده زبان خیلی از افراد دیگه رو تحت شعاع قرار بده. پس چه خوبه که مسیر درست رو دنبال کنیم و راهی رو برای دنیای کوچک اطرافمون باز کنیم که سرانجامش خوشبختی و سلامت باشه.) من واقعا از اینکه زیاده گویی کردم معذرت می خوام ولی حقیقتش بعضی حرفها روی دل آدم سنگینی می کنه و همه چیز رو هم در قالب ترانه نمیشه بیان کرد به هرحال حامد، کاکو شاد باشی
نسیم بیرانوند
سلام. فاطمه جان گفتم رک و پوست کنده حرف بزن، نگفتم پوست بچه ها رو بکن!!(شوخی بود!) یه نقدی بر نقد فاطمه بنویسم:فاطمه ی عزیزم ، من وقتی اولین بار شروع کردم به ترانه ، ناخودآگاه به سمت مریم حیدر زاده کشیده میشدم...یادمه اون سال یه آهنگ از خانم فروهر که ترانه اش مال مریم حیدرزاده بود، خیلی روو بورس بود:"آرزوی من اینست"...این باعث شد که حتی زبان ترانه های اولیه ی من رسمی باشه چون کاملا توو جلد حیدرزاده رفته بودم! ولی این نقطه ی عطفی بود برای زندگی ترانه ای من! اشکال نداره...بذار بچه هایی که تازه شروع کردن، اصلا از کپی کردن شروع کنن...حتی توو موسیقی هم کپی های موفق زیادی داریم...بعد کم کم سبک خودشون رو پیدا کردن.مگه چاوشی یه کپی پدر و مادر دار از قمیشی نبود؟!! یا مثلا شادمهر کبیر!! اورجینال بود؟ اصلا! آیا شادمهر یک،( copy of siyavash shams) نبود؟؟ خیلی تو در تو هستش..بریم جلوتر! آیا محسن یگانه اورجینال مادرزاد بود؟!! هرگز...خودش اعتراف کرده که به عشق شادمهر عقیلی وارد عرصه ی موسیقی شده و مدیون اونه...حمید عسگری چی؟ اون هم همینطور...اینا همه در کل ،محصولات سیاوش شمس و برادران هستند!! اووووه...تا دلت بخواد copy of copy of copy داریم...که البته هر کدومشون از غولهای موسیقی ایران شدن....آیا چاوشی به سیاوش قمیشی وفادار موند؟ معلومه که نه...! عزیزم فاطمه جان! بذار بچه ها راه خودشون رو پیدا کنن...همه ی ما یا هنوز پامون توو کفش بزرگترهاست یا یه روزی بوده...خود من سالها پاهام توو کفش سعدی و مسعود سعد سلمان و باباطاهر عریان بود!! حالا جواب کامنت منو که دیشب برات نوشتم بخون..چقدر بیزار بودم از شبیه بودن به موفق ترین ترانه سرای دهه شصتی ایران....؟!چون دوست هستیم باهات راحتم فاطمه! و اما شما آقای شعبانی بزرگوار؛ ببخشید من مطالعه ی زیادی ندارم و نمیدونم که ترانه تون واقعا شبیه آقای موسوی هست یا نه...اما اگه یه جاهایی از ایشون چیزی کپی کردین نباید زیاد ادامه بدین چون عادت میکنید. اما برای شروع، به نظرم خیلی خوب بود:) موفق باشید.
امین بهاری زاده
سلام حامد جان این تن بمیره..بیخیال نوشتن ترانه های پست مدرن شو داداش... باهات چیکار کُنم اردیبهشتی... برام اعصاب نقد اصلاً نه هِشتی... کاکوی... خوووووبِ... شیرازی مو... ترانت رو چقدر زشت نوشتی.... شوخی کردم...برمیگردم...فعلا نظری ندارم...باید چند بار کارت رو عمیق عمیق بخونم...