فروغ شعر
صدا تو میشنوم اما خودت نیستی کنار من
چه بد رفتی ولی هرگز نمیری از نگاه من
بگو حرم نفس ها توکدوم دیوونه می خونه
کدوم سرگشته عاشق واست از گریه ویرونه
دیگه از زندگی سیرم / از این روزای بد میرم
تواین تاریکی مطلق / فروغم از تو دلگیرم
فروغ شعر خاموشه ولی حرف داره با مردم
با نادونی نگی مال منه بوی گل گندم
گل گندم برای ماست ، برای اونکه می سوزه
برای هرکی از پرپر شدن تو دست تو لبهاش و می دوزه
صدای من میلرزه / چشام بی رحم می باره
خدایا شاعر کوکی / چه راهی رو سزاواره
تو این شهر شاعرش زیبا ترین شعرش رو دزدیده
دلیلش رو ولی هرگز منی از اون نپرسیده
کسی با عشق صادق نیست کسی سازو نمی فهمه
من آوازه خون انگار واسه نون رفته رو صحنه
هوای دل پر از دوده / نسیمش بوی باروته
رفیقم کام حسرت شد / نگو شعر دیگه نابوده
فاطمه حیدری
سلام... =D> =D> =D> @};-
محسن کرد
سلام فاطمه جان مرسی از حضورت @};-
سید پویا حسینی نسب
پسیندیدم!! جالبه !! فکرمون یه سمته تقریباً، همزمان منو یاد 2 تا از ترانه های خودم انداخت!! :D مرسی @};-
معصومه قریشی
سلام محسن جان کارت زیبا بود و خیلی دوسش داشتم فقط جسارتا بیت اول کنار و نگاه قافیه نیستند لایکی عزیز @};- @};-