من های من
از جیغ ِ ممتد توی مغزم/ تا طرح مبهم انتظار
با قامتی که به گُل نشست/ توریل بازی این قطار
با هر سکوت تو سُر می خورم/ از عربده خانه ی اعتراف
گاهی شبیه خودم می شم/ بغضی که نشسته رو غلاف
بخون به نام خون وخطر/ بمون کنار این همه زخم
تو شب نشینی ِ تیر وتبر/ بخون برای این همه زخم
به آیه های تنم مؤمن باش/ که طلوع ترانه های ترکشم
هجا به هجا ، من و از برکن/ که بغض خدارو نفس می کشم