*هلالِ سرخ*+*ناجی*
*هلال سرخ*
من هلالِ سرخمو
ابرِ همدردی تنم
واسه هضمِ غصه هات
به چشات زُل می زنم
اگه دل شکسته ای
اگه غرقن کشتیات
من می شم وصله ی درد
می پوشونم نشتیات(و)
اگه درمونده شدی
سدِّ بن بستیه رات
من می شم شروعتو
راه میسازم پیشِ پات
زبونم لال اگه شی
مریضو شکسته بال
من می شم معجزه و
پر می دم به این خیال
************************
من از تردید بیزارم
به پیروزیت می بالم
ولی تو فصلِ چیدن هم
هنوزم میوه ی کالم
*************************
اگه خاموشِ چشات
یه کسوفِ رو به روم
مهرِ تو درونمه
رویاهاته آرزوم
توو خزونِ عمرتی
اگه موهات پر کشید
من می شم بهارِ تو
می شه غنچه هاتو دید
داداشی به فکرته
تا تو آزرده نشی
رو به روت می خنده و
تو همیشه گُلشی
دردِ ناعلاجِ تو
اگه خواسته ی خداست
منو با خودت ببر
که بهشت تقدیر ماست
************************
من از تردید بیزارم
به پیروزیت می بالم
ولی تو فصل چیدن هم
هنوزم میوه ی کالم
*************************
تقدیم به هرکسی که دردی ناعلاج داره …..
……………………………………………….
یه ترانه برای دعوت به ترکِ غرور و اعتیاد …باز هم با فضای خاص که مطمئنا سلیقه ای هست ….
*ناجی*
وقتی حجمِ من پر از نورِ صفاست
تن سنگ فرشِ دلت سرد و سیاست
رد پایِ مهرِ من ارزونیه
کوچه ی فکرِ تو که پر از ریاست
ضربِ باتوم واژه های حرفته
پشتِ نقدت صد کنایه پنهونه
ابر احساسِ من از تو نرم تره
توو دلم خالیه جاش نمی مونه
هر چه قدرم که تنت سبز باشه باز
واسه کرمِ باورت پیله ندوز
توی رویایِ خودت پر می زنی
حکم زندون می شه واسه تو یه روز
*****************************
سهم من فانوسِ ناجی شدنه
واسه صیدِ عاطفه کنار بگیر
دیگه طوفانی نکن ساحلمو
ای غرورِ لعنتی برو بمیر
*****************************
واسه من بازی نکن نقشِ مدرن
با یه برجی از ظواهرِ شلوغ
مثه پیزا کش می یاد کج می شه باز
تا تو شالوده ی لقمته دروغ
منو از خودت ندون فاز پنیر
پشت شیشه خوابمو ازم نگیر
من به پایپ رگ غیرتمو گره زدم
با ال اس دی گردنم نمی ره زیر
رُل و پی-پِر نه که شه سمبل من
مثه گل غنچه می دم توو سال نو
این عروس تازه نشینه حجلمه
واسه پرواز می خرم دو بالِ نو
*****************************
سهمِ من فانوسِ ناجی شدنه
واسه صیدِ عاطفه کنار بگیر
دیگه طوفانی نکن ساحلمو
اعتیادِ لعنتی برو بمیر
*****************************
امیدوارم هیچ کس به این دو بلای بزرگ مبتلا نشه ….اول خودم ….