شبی که چشمای تو به گریه مهمون می شه

آسمون از اشک من هق هق ِبارون می شه

وقتی دلت می گیره ابری می شه خیالم

از غصّه پَر پَر می شن رُزهای رویِ شالم

رو جادّه هایِ خوابم قدم بزن شبونه

بذار واسه ظهورت پُر بشم از نشونه

پُر بشم از بهونه واسه نفس کشیدن

پُر بشم از لحظه یِ سبزِ به تو رسیدن

توُ حافظِ قدیمی بپیچه عطر فالی

غزل برام بخونن پرنده های ِ قالی

پیچک لبخند ِتو، رو تنِ دستگاه شور

مضراب دستایِ من ، سیمای زرد سنتور

.

.

.

این قطعه سرشار از نُت های آرامشه

باید برات جون بدم تا دلم آروم بشه

با دلتنگ ترین درودها به هم ترانه های مهربانم